In de werkkamer van de super speurneuzen in de Groninger Archieven was de inspiratie ver te zoeken. Kirsten zat als een strontvervelende malle zichzelf kotsmisselijk te draaien op heuren bureaustoel terwijl Eva onder haar werkplek lag en daar, onder het slaken van een hoop lusteloos gezucht en gesteun, sudoku’s aan het vouwen was van paperclips. Kirsten deed als eerste een poging; ‘als we nou voor de nieuwe voorjaarskaarten iets doen met ehhh… eieren?’ Eva keek verstoort op en wierp een vernietigende blik richting het allengs groener wordend hoofd van haar vriendin. ‘Ik neem aan dat dat een nee is’ mompelde Kirsten nog. En ze draaide nog maar eens in het rond. Zo zaten ze daar een tijdje in stilte bij elkaar. Tot ze op de gang een wonderlijk geluid hoorden; flop flop flop. Ze keken elkander net vragend aan toen de deur van het bedompte kamertje openvloog. Daar stond hij in hoogsteigen persoon; Beno, het geheugen van Groningen. In z’n Speedo, met een snorkel op zijn hoofd en de voeten in flippers gestoken. “Zeg dames, ik neem even een verfrissende duik, het is voorjaar en de Papiermolen viert feest. Ik ben d’r zo weer”. En hups daar knalde de deur weer dicht. De verwarring duurde twee seconden, daarna had Kirsten weer een gezonde blos op haar wangen, Eva de paperclips aan de kant gemieterd en werd er een sprintje richting het fotoarchief getrokken. Tuurlijk, De Papiermolen! Gronings trots viert feest! En het is pas feest als er een Op de Kaert van is geweest! http://www.opdekaert.nl/
Recente reacties